เย จะ โข ตะวัง โคตะมิ ธัมเม ชาเนยยาสิ
ดูก่อนพระนางโคตมี เธอพึงรู้ธรรมเหล่าใดแล
อิเม ธัมมา วิราคายะ สังวัตตันติ
ว่าธรรมเหล่านี้ เป็นไปเพื่อความคลายกำหนัด
โน สะราคายะ
มิใช่เพื่อความกำหนัด
วิสังโยคายะ สังวัตตันติ
เป็นไปเพื่อปราศจากความประกอบทุกข์
โน สังโยคายะ
มิใช่เพื่อความประกอบทุกข์
อะปะจะยายะ สังวัตตันติ
เป็นไปเพื่อความไม่สั่งสมกองกิเลส
โน อาจะยายะ
มิใช่เพื่อความสั่งสมกองกิเลส
อัปปิจฉะตายะ สังวัตตันติ
เป็นไปเพื่อความอยากอันน้อย
โน มะหิจฉะตายะ
มิใช่เพื่อความอยากใหญ่
สันตุฎฐิยา สังวัตตันติ
เป็นไปเพื่อความสันโดษ
โน อะสันตุฎฐิยา
มิใช่เพื่อความไม่สันโดษ
ปะวิเวกายะ สังวัตตันติ
เป็นไปเพื่อความสงัดจากหมู่คณะ
โน สังคะณิกายะ
มิใช่เพื่อความคลุกคลีด้วยหมู่คณะ
วิริยารัมภายะ สังวัตตันติ
เป็นไปเพื่อปรารภความเพียร
โน โกสัชชายะ
มิใชเพื่อความเกียจคร้าน
สุภะระตายะ สังวัตตันติ
เป็นไปเพื่อความเป็นคนเลี้ยงง่าย
โน ทุพภะระตายะ
มิใช่เพื่อความเป็นคนเลี้ยงยาก
เอกังเสนะ โคตะมิ ธาเรยยาสิ
ดูก่อนพระนางโคตมี เธอพึงทรงจำไว้โดยส่วนเดียว
เอโส ธัมโม เอโส วินะโย เอตัง สัตถุสาสะนันติ
ว่านี่เป็นธรรม นี่เป็นวินัย นี่เป็นคำสอนของพระศาสดา ดังนี้แล