(หันทะ มะยัง โคตะมีสุตตะปาฐัง ภะณามะ เส)
สาธุ เม ภันเต ภะคะวา, สังขิตเตนะ ธัมมัง เทเสตุ ยะมะหัง ภะคะวะโต ธัมมัง สุตวา
พระพุทธเจ้าข้า พระธรรมใด ของพระผู้มีพระภาคเจ้า ที่ข้าพระองค์ได้สดับแล้ว
เอกา วูปะกัฎฐา อัปปะมัตตา, อาตาปินิง ปะสิตัตตา วิหะเรยยันติ
จะพึงเป็นผู้เดียวหลีกออกแล้ว เป็นผู้ไม่ประมาท มีความเพียร มีตนส่งไปแล้วอยู่ ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงธรรมนั้นแก่ข้าพระองค์โดยย่อเถิด
เย โข ตะวัง โคตะมิ ธัมเม ชาเนยยาสิ
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนพระนางโคตมี เธอพึงรู้ธรรมเหล่าใดแล
อิเม ธัมมา สะราคายะ สังวัตตันติ
ว่าธรรมเหล่านี้ เป็นไปเพื่อความกำหนัดย้อมใจ
โน วิราคายะ
มิใช่เพื่อความคลายกำหนัด
สังโยคายะ สังวัตตันติ
เป็นไปเพื่อความประกอบทุกข์
โน วิสังโยคายะ
มิใช่เพื่อปราศจากความประกอบทุกข์
อาจะยายะ สังวัตตันติ
เป็นไปเพื่อความสั่งสมกองกิเลส
โน อะปะจะยายะ
มิใช่เพื่อความไม่สั่งสมกองกิเลส
มะหิจฉะตายะ สังวัตตันติ
เป็นไปเพื่อความอยากใหญ่
โน อัปปิจฉะตายะ
มิใช่เพื่อความอยากอันน้อย
อะสันตุฎฐิยา สังวัตตันติ
เป็นไปเพื่อความไม่สันโดษ
โน สันตุฎฐิยา
มิใช่เพื่อความสันโดษ
สังคะณิกายะ สังวัตตันติ
เป็นไปเพื่อความคลุกคลีด้วยหมู่คณะ
โน ปะวิเวกายะ
มิใช่เพื่อความสงัดจากหมู่คณะ
โกสัชชายะ สังวัตตันติ
เป็นไปเพื่อความเกียจคร้าน
โน วิริยารัมภายะ
มิใช่เพื่อปรารภความเพียร
ทุพภะระตายะ สังวัตตันติ
เป็นไปเพื่อความเป็นคนเลี้ยงยาก
โน สุภะระตายาติ
มิใช่เพื่อความเป็นคนเลี้ยงง่าย
เอกังเสนะ โคตะมิ ธาเรยยาสิ
ดูก่อนพระนางโคตมี เธอพึงทรงจำไว้โดยส่วนเดียว
เนโส ธัมโม เนโส วินะโย เนตัง สัตถุสาสะนันติ
ว่านี่ไม่ใช่ธรรม นี่ไม่ใช่วินัย หาใช่คำสอนของพระศาสดาไม่