(หันทะ มะยัง สังเวคะอิธะชีวิตะคาถาโย ภะณามะ เส)
อัปปะมายุ มะนุสสานัง หิเฬยยะ นัง สุโปริโส
อายุของหมู่มนุษย์นี้น้อยนัก ผู้ใคร่คุณงามความดี พึงดูหมิ่นอายุที่น้อยนิดนี้
จะเรยยะ ทิตตะสีโสวะ นัตถิ มัจจุสสะ นาคะโย
พึงรีบประพฤติตนให้เหมือนคนถูกไฟไหม้บนศีรษะเถิด เพราะความตายจะไม่มาถึงเรานั้นไม่มี
อัจจะยันติ อะโหรัตตา ชีวิตัง อุปะรุชฌะติ
วันคืนก็ล่วงเลยไป, ชีวิตก็ใกล้สู่ความตาย
อายุ ขียะติ มัจจานัง กุนนะทีนังวะ โอทะกันติ
อายุของสัตว์ทั้งหลายย่อมสิ้นไป, เหมือนน้ำในแม่น้ำน้อย ไหลบ่อย ๆ ย่อมหมดสิ้นไป
นะ เหวะ ติฏฐัง นาสีนัง นะ สะยานัง นะ ปัตถะคุง
อายุสังขาร, จะพลอยประมาทไปกับมนุษย์ทั้งหลาย, ที่ยืน เดิน นั่ง นอน อยู่ก็หาไม่
ตัสมา อิธะ ชีวิตะเสเส
เพราะเหตุนั้นแล, ชีวิตที่ยังเหลืออยู่นี้
กิจจะกะโร สิยา นะโร นะ จะ มัชเชติ
นรชน พึงรีบกระทำความดีตามหน้าที่ของตน, อย่าได้ประมาทเลย