เววัณณิยัมหิ อัชฌูปะคะโต
บัดนี้เรามีเพศต่างจากคฤหัสถ์แล้ว, กิริยาอาการใดๆ, อันบรรพชิตควรประพฤติ, เราต้องทำกริยาอาการนั้นๆ
ปะระปะฎิพัทธา เม ชีวิกา
ชีวิตของเราเนื่องด้วยผู้อื่น, เราควรทำตัวให้เขาเลี้ยงง่าย
อัญโญ เม อากัปโป กะระณีโย
กิริยาอาการกาย วาจาอย่างอื่น, ที่เราจะต้องทำให้ดีกว่านี้ยังมีอยู่อีก มิใช่เพียงเท่านี้
กัจจิ นุ โข เม อัตตา สีละโต นะ อุปะวะทันตี
ตัวเราเองติเตียนตัวเราเองโดยศีลได้หรือไม่
กัจจิ นุ โข มัง อะนุวิจจะ วิญญู สะพรัหมะจารี สีละโต นะ อุปะวะทันติ
ผู้รู้ใคร่ครวญแล้วติเตียนตัวเราโดยศีลได้หรือไม่
สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว
เราจะละเว้นเป็นต่างๆ คือว่าจะต้องพลัดพรากจากของรักของเจริญใจทั้งสิ้นไป
กัมมัสสะโกมหิ กัมมะทายาโท กัมมะโยนิ กัมมะพันธุ กัมมะปะฏิสะระโณ
เรามีกรรมเป็นของๆตน, มีกรรมเป็นผู้ให้ผล, มีกรรมเป็นแดนเกิด, มีกรรมเป็นผู้ติดตาม, มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
ยัง กัมมัง กะริสสามิ กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา ตัสสะ ทายาโท ภะวิสสามี
เราจักทำกรรมอันใดไว้, เป็นบุญหรือเป็นบาป, เราจะเป็นทายาทคือว่าจะต้องได้รับผลของกรรมนั้นๆสืบไป
กะถัมภูตัสสะ เม รัตตินทิวา วีติปะตันติ
วันคืนล่วงไปๆ บัดนี้ เราทำอะไรอยู่
กัจจิ นุ โขหัง สุญญาคาเร อะภิระมามิ
เรายินดีในเสนาสนะอันสงัดหรือไม่
อัตถิ นุ โข เม อุตตะริมะนุสสะธัมมา, อะละมะริยะ ญาณะ ทัสสะนะวิเสโส อะธิคะโต
คุณวิเศษของเรามีอยู่หรือไม่
โสหัง ปัจฉิเม กาเล สะพรัหมะจารีหิ ปุฏโฐ นะ มังกุ ภะวิสสามิ
ที่จะทำให้เราไม่เก้อเขิน, ในเมื่อเพื่อนบรรพชิตถามภายหลัง
อิเม โข ทะสะ ธัมมา
ธรรมสิบประการนี้แล
ปัพพะชิเตนะ
อันบรรพชิต
อะภิณหัง ปัจจะเวกขิตัพพัง
ควรพิจารณาเนืองๆ เทอญฯ