เทวะตาภิสัมมันตะนะคาถา

ยานีธะ ภูตานิ สะมาคะตานิ ภุมมานิ วา ยานิวะ อันตะลิกเข

หมู่ภูตเหล่าใดเป็นภุมเทวดาก็ดี, เหล่าใดสถิตแล้วในอากาศก็ดี, ซึ่งมาประชุมกันแล้วในที่นี้

สัพเพวะ ภูตา สุมะนา ภะวันตุ

ขอหมู่ภูตเหล่านั้นทั้งหมดเทียวจงเป็นผู้มีจิตโสมนัส

อะโถปิ สักกัจจะ สุณันตุ ภาสิตัง

อนึ่ง จงฟังภาษิตโดยเคารพ

สุภาสิตัง กิญจิปิ โว ภะเณมุ

เราจะกล่าวสุภาษิตแม้บางประการแก่ท่านทั้งหลาย

ปุญฺเญ สะตุปปาทะกะรัง อะปาปัง

ไม่เป็นบาป เป็นเครื่องทำความเตือนสติในบุญ

ธัมมูปะเทสัง อะนุการะกานัง

เป็นอุบายเครื่องแนะนำอันชอบธรรมของบุคคลผู้กระทำตามทั้งหลาย

ตัสมา หิ ภูตานิ สะเมนตุ สัพเพ

เพราะเหตุนั้นแลหมู่ภูตทั้งปวงจงฟังเถิด

เมตตัง กะโรถะ มานุสิยา ปะชายะ

ท่านทั้งหลายจงกระทำไมตรีจิตในหมู่สัตว์มนุษยชาติ

ภูเตสุ พาฬหัง กะตะภัตติกายะ

ผู้มีภักดีอันทำแล้วมั่นในหมู่ภูต

ทิวา จะ รัตโต จะ หะรันติ เย พะลิง

มนุษย์ทั้งหลายเหล่าใด ย่อมนำกระทำพลีกรรม ในกลางวันหรือกลางคืน

ปัจโจปะการัง อะภิกังขะมานา

มุ่งหวังอยู่ซึ่งความอุดหนุนตอบแทน

เต โข มะนุสสา ตะนุกานุภาวา

มนุษย์ทั้งหลายเหล่านั้นแล เป็นผู้มีอานุภาพน้อย

ภูตา วิเสเสนะ มะหิทธิกา จะ

ส่วนภูตทั้งหลายเป็นผู้มีฤทธิ์มากโดยแปลกกัน

อะทิสสะมานา มะนุเชหิ ญาตา

เป็นพวกอทิสสมานกาย ที่มนุษย์ทั้งหลายรู้จัก

ตัสมา หิ เน รักขะถะ อัปปะมัตตา

เพราะเหตุนั้นแล ท่านทั้งหลายจงเป็นผู้ไม่ประมาทรักษามนุษย์เหล่านั้นเถิด